Zbudowany w XI wieku na fundamentach wcześniej istniejącego kościoła pod wezwaniem św. Salwatora de Pietate, po renowacji całej struktury, został ponownie poświęcony w roku 1196 przez Celestyna III przyjmując nazwę św. Salwatora „alle Coppelle”. Tradycja głosi, że pierwsza budowla została wzniesiona na miejscu domu Św. Abbasii, rzymskiej szlachcianki, która zostawiła swój majątek na cele charytatywne.
Ponadto w XVII wieku, po około trzech wiekach opieki sprawowanej nad świątynią przez Uniwersytet rymarzy, kościół został przekazany pod zarząd Bractwa Najświętszego Sakramentu Bożej Wytrwałości, pomagającemu pielgrzymom i cudzoziemcom, którzy chorowali w rzymskich gospodach i potrzebowali leczenia. Od 1914 roku stał się Rumuńskim Kościołem Narodowym, a w jego wnętrzu do dziś odprawiana jest msza we wschodnim obrządku bizantyjsko-rumuńskim.
