Miłość stanowi główną cechę życia chrześcijańskiego. Nie możemy myśleć, że pielgrzymkę i celebrację odpustu jubileuszowego, da się sprowadzić do formy magicznego obrzędu, nie wiedząc, że to życie w miłości nadaje im ostateczny sens i rzeczywistą skuteczność.
Z drugiej strony miłość jest najważniejszym znakiem wiary chrześcijańskiej i jej specyficzną formą wiarygodności. W kontekście Jubileuszu nie można zapominać o zaproszeniu Apostoła Piotra: „Przede wszystkim miejcie wytrwałą miłość jedni ku drugim, bo miłość zakrywa wiele grzechów” (1 P 4,8).
Według Św. Jana Ewangelisty miłość do innych, która nie pochodzi od człowieka, ale od Boga, pozwoli nam w przyszłości rozpoznać prawdziwych uczniów Chrystusa. Jest zatem jasne, że żaden wierzący nie może powiedzieć, że wierzy, jeśli nie kocha, i odwrotnie, nie może powiedzieć, że kocha, jeśli nie wierzy.
Również Apostoł Paweł powtarza, że wiara i miłość stanowią tożsamość chrześcijanina; miłość rodzi doskonałość (por. Kol 3,14), a wiara jest tym, co pozwala miłości taką być.
Miłość zatem ma swoje szczególne miejsce w życiu wiary; ponadto w świetle Roku Świętego należy przyjąć świadectwo chrześcijańskie, jako bardziej wyrazistą formę nawrócenia.