„Droga nadziei. Rembrandt i Burnand w Rzymie” od 8 kwietnia do 2 czerwca 2025 r. w Kościele św. Marcelego (wł. San Marcello al Corso)

Od wtorku 8 kwietnia 2025 r. do niedzieli 25 maja 2025 r. w rzymskim Kościele św. Marcelego na Corso (wł. San Marcello al Corso) będzie można odwiedzić wystawę pt. „Droga nadziei. Rembrandt i Burnand w Rzymie”. Wydarzenie to odbywa się w ramach Jubileuszu Zwyczajnego 2025 i jest częścią przeglądu kulturalnego „Jubileusz to kultura”, którego organizatorem jest Dykasteria ds. Ewangelizacji.

Wystawa, której kuratorem jest Ks. Alessio Geretti, składa się z dwóch dzieł o wyjątkowej wadze: Uczniowie Piotr i Jan biegnący do grobu w poranek zmartwychwstania Eugène’a Burnanda (1898) oraz Wieczerza w Emaus Rembrandta Harmenszoon Van Rijna (1629). To dwa z najsłynniejszych na świecie obrazów poświęconych Wielkanocy, dniu Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

Wewnątrz arcydzieł

Uczniowie Piotr i Jan biegnący do grobu w poranek zmartwychwstania – Eugène Burnand (1898)

W 1898 roku Eugène Burnand zaprezentował swoje słynne dzieło „Uczniowie Piotr i Jan biegnący do grobu w poranek zmartwychwstania” na Salonie Paryskim, gdzie odniosło natychmiastowy sukces. Pierwotnie państwo zakupiło obraz i przekazało Muzeum w Luksemburgu – Musée du Luxembourg. Od tego czasu, obraz pozostawał we francuskich zbiorach publicznych – był także wystawiany w Luwrze – obecnie znajduje się w Muzeum w Paryżu, w Musée d'Orsay. Eugène Burnand, urodzony we francuskojęzycznej Szwajcarii, w rodzinie protestanckiej, poświęcił swoją karierę na łączeniu sztuki i wiary, i to pomimo tradycji reformowanej, która ograniczała wykorzystanie obrazów w przestrzeni religijnej. W liście z 1897 roku artysta tak opisał swoje przekonania artystyczne: „Mistycyzm pojmuję bardziej jako intensywność i głębie wizji, niż jako wyobraźnię pozostawioną samej sobie. Jestem realistą z natury i przeznaczenia”. Obraz uwiecznia moment, w którym uczniowie wciąż jeszcze z niedowierzaniem biegną do grobu. Światło wschodzącego słońca i ruch postaci wyrażają nadzieję, którą symbolizuje złocisty blask nieba. Z rękami naznaczonymi pracą i twarzami pełnymi napięcia uczniowie jeszcze nie wiedzą, że za chwilę ujrzą Jezusa zmartwychwstałego, zapowiadającego świt nowej nadziei, najjaśniejszej w historii.

Wieczerza w Emaus Rembrandta Harmenszoona Van Rijn (1629)

Na obrazie „Wieczerza w Emaus” Rembrandt przedstawia moment, w którym dwaj uczniowie pełni zdumienia rozpoznają zmartwychwstałego Chrystusa. Dzieło, zainspirowane fragmentem z 24. rozdziału Ewangelii św. Łukasza, niesie ze sobą ważny przekaz religijny, przemieniając scenę z gospody w moment objawienia. Efekt podświetlenia, którego źródło światła wychodzi zza ciała Chrystusa, uwydatnia jego profil, sugerując chwilę, w której

przechodzi on od „fizycznej widzialności do niewidzialności”. Uczniowie reagują emocjami: jeden cofa się ze strachu, drugi klęka przed Jezusem, powodując upadek stołka. Na obrazie pojawia się także kobieta, typowa postać ikonograficzna, pracująca w gospodzie. Rembrandt umieszcza ją w oświetlonym kącie, sugerując, że ci, którzy poświęcają się służbie innym, nawet nie zdając sobie z tego sprawy, już znaleźli się w świetle Zmartwychwstałego. Dzieło wyróżnia potężne wykorzystanie światła i duchowa głębia, jaką przekazuje.

Obydwa obrazy wystawione w Rzymie będą stanowić głęboką refleksję nad wiarą, nadzieją i siłą sztuki w przekazywaniu najwyższych duchowych przesłań.

Na inaugurację wystawy, która odbędzie się 8 kwietnia o godzinie 18.00, wstęp będzie bezpłatny, aż do wyczerpania miejsc. Od 9 kwietnia wystawę można zwiedzać bezpłatnie codziennie od 8.00 do 20.00 w Kościele św. Marcelego (wł. San Marcello al Corso), przy Piazza San Marcello 5.